Kim bilebilirdi 18 yıl geride kalırken böyle olacağını.
En basitinden ben,
Son bir kez görmek ümidiyle,
Ayrıldım kendimle.
Gördüm ama neyleyim o yüzüğü taktıktan sonra.
Bir bu kadar daha gitse ömrümden, nafile.
Yanımda sen olmadıktan sonra...
Sanıyorum bu son ilkimizdi,
Yani ilk sonumuzdan sonra.
Umrunda değil biliyorum bunlar
Sen o salona doğru yürürken
Sen de gidince beni kim anlar
Ölüme doğru yürürken...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder